Samimi İnsanların Uğrak Yeri

Mutluluk? Mutlu olunan durum, şey, kişi-ler, maneviyat, maddiyat, aşk, sevgi.... Peki mutluluğu; Biz mi buluruz? Biz mi keşfederiz? Aslında hep içimizde midir? Mutluluk hiç gitmeyen bir şey midir? Ya mutsuzluk? Mutluluğun tam tersi, mutlu olmama durumu, nefret, hayal kırıklığı, aldatılma... İnsan mutsuzluktan da mutluluk çıkarabilir mi? Çıkarabilmeli. Evet bunu yapabilmeli. Peki nasıl yapabilmeli? Çok değer verdiğim bir dostumla uzun uzun yaptığımız mutluluk/mutsuzluk tartışmasından sonra bunu sizinle paylaşmak istedim. Ben mutsuzluğun istenen bir şey olduğunu, insanların aslında hep mutsuz olmak istediğini, mutsuzluktan mutluluk çıkararak yaşanıldığını, hep mutsuzken bir şeyler üretileceğini söyledim. Şairlerin, ressamların, söz yazarlarının, sanatçıların bile hep mutsuz olma isteğini ve bu sayede eser verebildiklerini söyledim. O ise insanın mutsuzken bile mutlu olabileceğini, en kötü mutsuzluktan bile küçük bir mutluluk çıkarabileceğini, her zaman bir umut olabi...

Benzerlik mi lazım büyük sevmelere? Farklılıklara rağmen de sever mi insan? Görüşlerin önüne geçer mi gönül gözü? Yine de dener mi? Sonu mu düşünmeli insan başlangıçlarda? Sonsuzu mu? Sen şimdi zamanın bile unutturamadığı bir yerdesin. Grisi hatırladıkça gözlerine düşen, Yaş yüklü bulut yaşadıkların. Yaşanılanlara üzülmenin bir sonu var elbet. Yaşayamadıklarını düşünmek ise sonsuz. Aynı gökyüzüne bakıp mutlu olabiliriz. Düşünerek, akan zamanda anı kaçırabiliriz. Ama önce bırak, Zaman unuttursun her şeyi. Unuttursun ki, Umudun, teselliden fazlası olsun. Yazan: Pera