Samimi İnsanların Uğrak Yeri

Öfke ve  korku ne kadar farklı duygular olsalar da, öfkeyi tetikleyen şey korkudur. Küçük bir çocuğun elinden alınan oyuncağı sonucu öfkelenmesi, oyuncağını kaybetme korkusundan kaynaklanır. Planlanan projenin istenildiği gibi yürümemesi durumunda müdürün personele olan öfkesi, artık personele karşı otoritesinin azalması yada projeyi zamanında yetiştirememe korkusu... Aldatan karısını yakalayan kocanın ise, artık karısının  kendisini sevmeme yada hayatından çıkacağı korkusu.. Notları düşük öğrenci velisinin çocuğuna olan öfkesi, çevreye karşı mahcup olma yada çocuğunun ilerde başarılı olamayacağı korkusu...Üstteki  örneklerde kişilerin algısına bağlı olarak farklı korkular da yer alabilirdi, Her korku sonucu öfke oluşmaz ama her öfkenin altında bir korku yatar.  Zaten bu durumlarda korku olmasaydı  öfke oluşmazdı yada umursamazlık oluşurdu. Neden mi öfke ? Kişi korkuyu bastırmak için öfkeyi açığa çıkarır, çünkü korku içe kapanmak ise  öfke dışa vurumdur.Korku beklemek ise , öfke hare

Başlığı ilk okuduğunuzda tahminimce aklınıza geçtiğimiz yaz mevsimi geldi ama bu başlık 2009 yılı bahar günü yaşadığım trajikomik ( benim için  tamamen trajik)  olayla ilgili... Isparta otogarında yeni yolculuğa çıkmanın verdiği heyecan ile arkadaşımla otobüsün kalkmasını bekliyorduk. İstikamet Ankara.. Şevket diksiyon kursu için birkaç yerle görüşecek ben de hem yol arkadaşı olucam hem  de uzun süredir görmediğim  Emico ile buluşacaktım. 6 saat yolculuk sonrası Ankara'ya vardığımızda saat çoktan gece yarısını geçmişti. Bir şeyler atıştıralım diye dışarı çıktık, yürüyoruz. Dışarıda bir kuyruk var, 20-25 kişi,  saat gecenin 2 si. Alla alla diyorum görünürde ziraat ATM de yok ki ayrıca bugün ayın 7'si değil!  neden bu kuyruk? Kuyruğa yaklaştıkça, enfes bir koku sorumu cevaplıyor. Siyah transit yanında pişen köfte ve tavuklar mideme inerken hem karnımın doyması hem sorunun cevap bulması sonucu çifte mutluluk yaşıyorum :)  Bunun konuyla ne alakası var diyebilirsiniz. Bütün olayı a

“Yargısız bir şekilde şimdiki ana odaklanabilmek amacıyla dikkatimizi toplayabilmektir.” demiş John Kabat- Zinn farkındalık tanımını yaparken. Belki de en sevdiğim farkındalık tanımı budur. Şimdiki zamanı yaşarken sürekli bir yargı içinde olduğumuz için, anın farkında olamayız. Yaşam şimdiki anda yaşanır ve yaşamak en nihayetinde bir dizi şimdiki andan oluşur. Ancak büyük bir çoğunluğun yaptığı gibi, -şimdiki zamanın farkında olma durumu ile bağlantılı olma kapasitesine göre- sıklıkla geçmişte ya da gelecekte yaşanır.  İnsan ırkının bana göre en büyük sorunlarından biri olan konu da budur, “Farkında olamamak”- Yaşarken farkına varamamak. Geçmişte veya gelecekte yaşayarak, şimdiyi ıskalarız. Mükemmel bir doğa güzelliği ile karşı karşıya kaldığımızda onu izlerken mutlu oluruz. (eğer ki ertesi gün olacakları veya geçen hafta olanları düşünmezsek.) Parantez içindeki gibi durumlarda düşünce farkındalığı engeller. Anı yaşamak kavramının temelinde farkındalık yatar. Stressiz bir hayat s

Nihayet insanlık öldü. Haber aldığımıza göre,uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre,’yahu insanlık öldü mü?’ diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde,’insanlık öldü mü?’ ya da ‘insanlık ölür mü?’ biçiminde büyük başlıklar yayımlamakta yetinmişlerdir. Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar,telgraflar yağmıştır; herkes, insanlığın son durumunu öğrenmek istemiştir. Bazıları bu haberi bir kelime oyunu sanmışlarsa da, yapılan araştırmalar bu acı gerçeğin doğru olduğunu göstermiştir. Evet, insanlık artık aramızda yok. İnsanlıktan uzun süredir ümidini kesenler ya da hayatlarında insanlığın hiç farkında olmayanlar bu haberi yadırgamamışlardır. Fakat, insanlık aleminin bu büyük kaybı, birçok yürekte derin yaralar açmış ve onları ürkütücü bir karanlığa sürüklemiştir; o kadar ki, bazıları artık insanlık olmadığına göre bi