Öfkenin Ardındaki Korku

Öfke ve  korku ne kadar farklı duygular olsalar da, öfkeyi tetikleyen şey korkudur. Küçük bir çocuğun elinden alınan oyuncağı sonucu öfkelenmesi, oyuncağını kaybetme korkusundan kaynaklanır. Planlanan projenin istenildiği gibi yürümemesi durumunda müdürün personele olan öfkesi, artık personele karşı otoritesinin azalması yada projeyi zamanında yetiştirememe korkusu... Aldatan karısını yakalayan kocanın ise, artık karısının  kendisini sevmeme yada hayatından çıkacağı korkusu.. Notları düşük öğrenci velisinin çocuğuna olan öfkesi, çevreye karşı mahcup olma yada çocuğunun ilerde başarılı olamayacağı korkusu...Üstteki  örneklerde kişilerin algısına bağlı olarak farklı korkular da yer alabilirdi, Her korku sonucu öfke oluşmaz ama her öfkenin altında bir korku yatar.  Zaten bu durumlarda korku olmasaydı  öfke oluşmazdı yada umursamazlık oluşurdu.

Neden mi öfke ? Kişi korkuyu bastırmak için öfkeyi açığa çıkarır, çünkü korku içe kapanmak ise  öfke dışa vurumdur.Korku beklemek ise , öfke harekete geçmektir...Bu öfke kimi zaman sınırları aştığında ve kontrol edilemez bir hâl aldığında ise  olumsuz sonuçlar doğurur. Korkunun başlattığı öfke bazı durumlarda tamamen vücudu ele geçirir, korku nedir bilmeyen gözü öfkeden deliye dönmüş bir kişi ortaya çıkar.

Peki, insan hiç mi öfkelenmemeli? Hiç mi kızmamalı ? Bana sorarsanız; Duygularınızın sahibi iken kölesi olmayın.. Aristo'nun yanıtı ise şu şekilde; "Herkes kızabilir, bu kolay dır.Ancak doğru insana, doğru ölçüde, doğru zamanda, doğru nedenle ve doğru şekilde kızmak, işte bu kolay değildir."