Farkındalık

“Yargısız bir şekilde şimdiki ana odaklanabilmek amacıyla dikkatimizi toplayabilmektir.” demiş John Kabat- Zinn farkındalık tanımını yaparken. Belki de en sevdiğim farkındalık tanımı budur.

Şimdiki zamanı yaşarken sürekli bir yargı içinde olduğumuz için, anın farkında olamayız. Yaşam şimdiki anda yaşanır ve yaşamak en nihayetinde bir dizi şimdiki andan oluşur. Ancak büyük bir çoğunluğun yaptığı gibi, -şimdiki zamanın farkında olma durumu ile bağlantılı olma kapasitesine göre- sıklıkla geçmişte ya da gelecekte yaşanır.  İnsan ırkının bana göre en büyük sorunlarından biri olan konu da budur, “Farkında olamamak”-Yaşarken farkına varamamak. Geçmişte veya gelecekte yaşayarak, şimdiyi ıskalarız. Mükemmel bir doğa güzelliği ile karşı karşıya kaldığımızda onu izlerken mutlu oluruz. (eğer ki ertesi gün olacakları veya geçen hafta olanları düşünmezsek.) Parantez içindeki gibi durumlarda düşünce farkındalığı engeller. Anı yaşamak kavramının temelinde farkındalık yatar. Stressiz bir hayat süren, endişe, üzüntü, öfke ve nefret duygularına daha az sahip olan bireyler yaşamın farkına varanlardır. Kişinin farkındalık seviyesini anlaması için çok büyük testlere gerek yoktur. Stres ve öfke seviyesini kendine dürüst bir şekilde itiraf etmesi yeterlidir.

Yaşam kadar güzel ve ölüm kadar gerçek bir ikilinin farkında olmayıp da geçmişe ve/veya geleceğe takılı kalan insan şu anki süreç içerisinde yaptığımız eylemleri bilinçsiz bir şekilde yapmaya yönlenir ki -bu durumun da farkında değildir-. Farkında olabilmek ve yaşamın verdiği güzelliği anlayabilmek içinse, bizi içimizden kemiren geçmişi değerlendirmekten ve şimdiyi yaşama farkındalığımızı elimizden alan geleceği kurgulamaktan kurtulacak şekilde beynimizi eğitmekten başka yapılabilecek bir şey yoktur.